Final Goodbyes

Na afgelopen zondag al voor het laatst op de basisschool te zijn geweest was vandaag toch echt de dag dat ik afscheid moest nemen van de kids in 't weeshuis. Omdat het onverwacht iets vroeger was dan verwacht waren veel kinderen nog totaal niet op de hoogte. Ze begroetten met allemaal als elke andere dag en waren aan het discussiëren wie er vandaag les zou hebben. Maar na een uur had ik afgesproken met de begeleidster van het weeshuis, ook wel de moeder van de kinderen, dat ze allemaal bij elkaar zouden komen zodat ik afscheid kon nemen. Toen kinderen dat hoorden kon ik eigenlijk zo goed als nergens meer heen omdat er zo'n 5 kinderen tegelijk aan me hingen. Omdat ik les gaf op het dak (het klinkt misschien raar maar valt allemaal mee) moest ik de trap af beneden naar waar ik met de 'moeder' afgesproken had. Omdat de kinderen dachten dat ik al echt wegging toen ik de trap af liep deden ze er alles aan om me tegen te houden. Toen uiteindelijk iedereen begreep dat ik vandaag echt wegging riepen ze me in een zaal waar alle kinderen zaten. Zonder dat ik het wist hadden ze taart geregeld omdat ik zondag jarig ben en werd ik begroet door 80 kinderen die op hun beste Engels happy birthday zongen (het was meer schreeuwen, maar net zo hartverwarmend). Nadat iedereen zo'n beetje z'n taart op had gingen vooral de oudere meisjes weer verder met wat ze aan 't doen waren, hun heb ik ook niet echt les gegeven. De kleine bleven wel allemaal in de zaal achter en toen ze hoorden dat ik ook nog een cadeau had voor hun sprongen ze gillend op. Ze maakten het samen open en hebben er nog uren mee gespeeld. Terwijl ik keek naar hoe ze met elkaar aan 't spelen waren kwam er een ouder meisje binnenlopen. Blijkt dat in de tussentijd ze allemaal een kaart hadden geschreven om me te bedanken. Na een paar uur was het toch echt tijd om te vertrekken. Hoewel ik er erg naar uit kijk om weer naar huis te gaan, maken de kids het toch wel moeilijk om te vertrekken. Ook al kun je nauwelijks met ze communiceren, je krijgt toch een band met ze in die weken en ik kon dan ook niet anders dan met heel m'n hart te beloven dat ik er zeker over na zal denken om nog eens terug te komen.